Deze uniformering maakt dat de vererving en afwikkeling van grensoverschrijdende nalatenschappen aanzienlijk wordt vereenvoudigd en minder kostbaar zal zijn voor burgers in de EU. De verordening zal vanaf 17 augustus 2015 in al haar onderdelen verbindend en rechtstreeks van toepassing zijn in alle lidstaten van de EU. Een uitzondering geldt voor Ierland, het Verenigd Koninkrijk en Denemarken. De verordening bevat uniforme ipr-regels ten aanzien van het toepasselijk recht. Deze regels inzake toepasselijk recht bepalen volgens welk recht vererving én afwikkeling van een grensoverschrijdende nalatenschap plaatsvindt. Ook regelt de verordening de rechtsmacht, de erkenning en tenuitvoerlegging van gerechtelijke beslissingen alsmede de aanvaarding en tenuitvoerlegging van authentieke akten en gerechtelijke schikkingen. Tot slot wordt in de verordening het instrument van de Europese erfrechtverklaring in het leven geroepen.

De regels van de verordening vinden rechtstreeks toepassing in ons nationale recht. De bepalingen in de verordening met betrekking tot (de instelling van) de Europese erfrechtverklaring en de regeling voor het verlof tot erkenning en tenuitvoerlegging van gerechtelijke beslissingen, authentieke akten en gerechtelijke schikkingen, vragen wel om uitvoeringswetgeving. Die is neergelegd in de Uitvoeringswet Verordening Erfrecht (Stb. 2014, 430), welke eveneens op 17 augustus 2015 in werking treedt.

Nieuw is ook dat een erfgenaam een zogeheten Europese erfrechtverklaring van de notaris kan krijgen. Met deze verklaring kunnen erfgenamen en executeurs hun rechten en bevoegdheden aantonen in alle lidstaten. Voordeel daarvan is onder meer dat een erfgenaam daarmee niet alleen het tegoed van de rekening van de erflater in Nederland kan verkrijgen, maar ook eventuele tegoeden op rekeningen in een ander EU-land dat onder de regeling valt. Een ander voordeel van de verordening is dat als een erfgenaam in Nederland een verklaring van aanvaarding of verwerping van de nalatenschap moet afleggen en de erfrechtprocedure is in een andere lidstaat, hij hiervoor niet meer zelf naar het buitenland hoeft.