Lees hier de scriptie Welke criteria gelden bij het bepalen of een verdragsbepaling naar haar inhoud een ieder kan verbinden in de zin van de artikelen 93 en 94 van de Grondwet? van Monica Hoogland (Masterscriptie Internationaal recht, Open Universiteit, begeleider: mr. d.r Wendy Guns, beoordeling: 8).
Sinds 1-7-2017 is de regering wettelijk verplicht haar oordeel kenbaar te maken over mogelijk eenieder verbindende bepalingen in aan de Staten-Generaal ter goedkeuring voorgelegde verdragen (Rijkswet van 21 april 2017 houdende wijziging van de Rijkswet goedkeuring en bekendmaking verdragen (Rgbv) in verband met het informeren van de Staten-Generaal over een ieder verbindende bepalingen van verdragen (Stb. 2017, 210 en Stb. 2017, 281)). De vraag of een verdragsbepaling eenieder verbindt wordt door de rechter soms anders beantwoord dan de wetgever voor ogen stond bij het aanvaarden van de verdragsrechtelijke verplichtingen. Bij het ontbreken van informatie hierover kan de rechter voor de wetgever belangrijke aspecten niet in zijn overwegingen betrekken. In de nieuwe situatie verschaffen de goedkeuringsstukken altijd informatie over de vraag of de regering bij het aanvaarden van de verdragsverplichtingen de bedoeling had rechtstreeks rechten of plichten voor rechtssubjecten te creëren of dat de regering maatregelen opportuun acht vanwege politieke en beleidskeuzes. De gedachte is dat wetgeverdiscussies en goedkeuringsdiscussies worden meegenomen in de overwegingen van de rechter. Constitutioneel is de rechter echter geenszins gebonden aan het oordeel van de regering vanwege zijn onafhankelijke positie. Een analyse van de bedoelingen van de grondwetgever en de criteria voor eenieder verbindendheid ontwikkeld in de jurisprudentie leiden in deze scriptie bovendien tot de vaststelling dat, noch de regering de criteria voor eenieder verbindendheid zou moeten toepassen die de rechter hanteert, noch dat de rechter de criteria van de regering zou moeten toepassen.
Bron afbeelding: Aidan Jones