Greenwashing (het zodanig presenteren van producten of diensten als milieuvriendelijk, dat consumenten misleid worden in het maken van keuzes die zij normaal gesproken niet, of in ieder geval anders, gemaakt zouden hebben) vormt een groeiend maatschappelijk probleem dat het vertrouwen van consumenten ondermijnt en de duurzame transitie vertraagt. In deze masterscriptie van Rens Hout is onderzocht in hoeverre greenwashing onder het huidige juridische kader kan worden aangepakt en of een zelfstandige strafbaarstelling in het Wetboek van Strafrecht mogelijk is in het licht van de criteria voor strafbaarstelling. Uit de analyse blijkt dat civielrechtelijke en administratiefrechtelijke middelen, zoals onder meer de bevoegdheden van de Autoriteit Consument & Markt, juridisch toereikend, maar tot op het heden praktisch ineffectief blijken te zijn. De handhaving is terughoudend en blijkt vaak ook symbolisch. Ook het strafrecht biedt momenteel slechts beperkte mogelijkheden: bestaande delicten als oplichting of valsheid in geschrifte sluiten onvoldoende aan op de aard van greenwashing. Aan de hand van het toetsingskader van Buisman concludeert Hout dat een zelfstandige strafbaarstelling van greenwashing mogelijk en verdedigbaar is en daarmee een kansrijk instrument voor de toekomst kan zijn. 

Afbeelding: gegenereerd met copilot