De uitspraak over de Eemsdelta volgt op een eerdere tussenuitspraak van juni 2021 (ECLI:NL:RVS:2021:1395) waarin de Afdeling oordeelde dat de nationale windparknormen niet gebruikt mogen worden. Wel wees de Afdeling er in de tussenuitspraak op dat overheden in de tussentijd hun eigen normen mogen stellen voor concrete windparken. Eemsdelta legde in december 2021 eigen normen vast voor geluid, slagschaduw, lichtschittering en externe veiligheid in een gewijzigd bestemmingsplan voor het windpark. De provincie Groningen deed hetzelfde in een nieuwe omgevingsvergunning. Bezwaarmakers vinden dat de overheden meer onderzoek hadden moeten doen naar de geluids- en schaduwoverlast en veiligheidsrisico’s en dat dit tot strengere normen had moeten leiden. Het was de vraag of de gemeentelijke en provinciale normen voor het windpark bij Delfzijl voldoen aan de criteria die de Afdeling daaraan heeft gesteld in de tussenuitspraak. De normen moeten actueel en deugdelijk zijn, op zichzelf staan en op de lokale situatie worden toegesneden. De Afdeling oordeelt dat dit het geval is. De gemeente en de provincie hebben op basis van eigen onderzoek en binnen de beleidsruimte die zij hebben, eigen normen voor geluid, slagschaduw en externe veiligheid voor dit windpark mogen vaststellen. De Afdeling deed ook uitspraak over het Windpark Karolinapolder. In deze zaak verleende de provincie Noord-Brabant een omgevingsvergunning voor de bouw van vier windturbines in de buurt van Dinteloord. Ook hier stelde de provincie eigen normen vast die de Afdeling aan de hand van het toetsingskader uit de tussenuitspraak Delfzijl heeft beoordeeld en aanvaardbaar heeft geacht.

ECLI:NL:RVS:2023:1433 - Windpark Delfzijl Zuid Uitbreiding

ECLI:NL:RVS:2023:1446 - Windpark Karolinapolder

Bron: www.raadvanstate.nl