Strategische rechtszaken tegen publieke participatie (SLAPP’s) vormen wereldwijd een ernstige bedreiging voor het recht op vrijheid van meningsuiting en het recht op informatie. Ter bescherming van SLAPPdoelwitten is in de EU de anti-SLAPP-richtlijn aangenomen. Deze richtlijn bevat minimumnormen voor nationale procedurele waarborgen in grensoverschrijdende burgerlijke zaken, die uiterlijk op 7 mei 2026 door de EU-lidstaten, met uitzondering van Denemarken, moeten worden geïmplementeerd. In deze bijdrage wordt betoogd dat het Nederlandse wetsvoorstel ter implementatie van de anti-SLAPP-richtlijn tekortschiet, waardoor geen effectieve bescherming voor SLAPP-doelwitten wordt geboden. Daarnaast worden aanbevelingen gedaan voor een effectieve en brede anti-SLAPP-bescherming in Nederland.

[verder lezen in InView]

Vorig jaar trad de AI-verordening in werking, waarmee de EU probeert de ontwikkeling en het gebruik van AI in goede banen te leiden. Maar door de snelle technologische ontwikkelingen lijkt de wet nu al barsten te vertonen. Met name voor generatieve AI (kunstmatig aangemaakte tekst, foto’s en video’s) lijken de risicoinschattingen niet adequaat te zijn. Deepfakes en deepnudes worden als een beperkt risico gezien, terwijl er alle reden is om die als een hoog risico te beschouwen.

[verder lezen in InView]

Hogeronderwijsinstellingen worden veelvuldig geconfronteerd met demonstraties. De WHW geeft hun een publiekrechtelijke bevoegdheid huisregels vast te leggen. Omdat deze instellingen opereren in de samenleving binnen een eigen sfeer, met een eigen taak kunnen zij middels de huisregels het demonstratierecht binnen besloten plaatsen verdergaand beperken dan de burgemeester aangaande openbare plaatsen. In dit artikel wordt betoogd dat regulering in de particuliere sfeer van het demonstratierecht niet als een beperking van het grondrecht geldt mits die regulering volgt uit de maatschappelijke functie en taakstelling van een hogeronderwijsinstelling. Hun eigen sfeer en maatschappelijke functie maken dat de belangen van (mede) studenten en medewerkers zwaar kunnen meewegen.

[verder lezen in InView]

Het is vaak gezegd, er wordt nergens zoveel gelogen als in de rechtszaal. Het is dus enigszins cynisch het strafproces te afficheren als een proces gericht op waarheidsvinding. Dat ons strafproces niet uitnodigt tot openheid, komt niet aan de orde. De wet zelf legt het recht om geen openheid te geven, het recht om te zwijgen, vast (artikel 29 Sv). Het is een kernrecht. In deze bijdrage een pleidooi voor een ‘heilzamer vergezicht’, naar een proces dat enerzijds is bedoeld om zoveel mogelijk vast te stellen wat er is gebeurd zonder straf in het vooruitzicht te stellen om daarna, in een tweede fase te bezien wat nodig is opdat slachtoffers en/of hun nabestaanden weer met elkaar verder kunnen en dat dat ook door de samenleving kan worden gedragen.

[verder lezen in InView]