De herziene Procedurerichtlijn (Richtlijn 2013/32/EU) die medio 2015 in de Nederlandse wetgeving is geïmplementeerd heeft belangrijke wijzigingen in het Nederlandse Vreemdelingenrecht tot stand gebracht. Hoewel de richtlijn zelf slechts strekte tot een aanpassing van de wijze van toetsing door de bestuursrechter van het oordeel van de staatssecretaris over de geloofwaardigheid van het asielrelaas, besloot de wetgever tevens het beoordelingskader van de minister aan te passen. Zowel de mate van indringendheid van toetsing (zeer terughoudend) als, met name, het beoordelingskader van de minister ten aanzien van de geloofwaardigheid van het asielrelaas, de zogenaamde positieve overtuigingskrachttoets, stuitten al lange tijd op kritiek. Met name werd vaak ter discussie gesteld of de Nederlandse aanpak wel voldeed aan de eisen die het Hof van Justitie van de Europese Unie en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens aan de procedure stellen. Positief is dan ook de conclusie in deze scriptie van Eva Scheepers dat de ingevoerde wijzigingen op beide fronten tot verbeteringen hebben geleid. De asielzoeker kan tegenwoordig rekenen op een bestuursorgaan dat door middel van een logischer stappenplan dat nauwer aansluit bij bestaande Europese richtlijnen een beoordeling uitvoert en de uitkomst hiervan dient te voorzien van een draagkrachtigere motivering. Mocht het bestuursorgaan niet overtuigd zijn van het asielrelaas van de asielzoeker, dan kan hij rekenen op een rechter die het geloofwaardigheidsoordeel van het bestuur weliswaar niet overdoet, maar er wel kritisch naar kijkt, zij het dat deze toets nog altijd met enige terughoudendheid plaatsvindt.