Na de aanslagen in Parijs en Brussel staat betere en snellere gegevensuitwisseling zowel nationaal als internationaal ten behoeve van terrorismebestrijding hoog op de politieke agenda. In dit artikel staat de normering van geïntensiveerde gegevensuitwisseling centraal. Daarbij gaat het allereerst om de beoordeling welke gegevens aan een andere (binnenlandse of buitenlandse) instantie mogen worden verstrekt. Spiegelbeeldig daaraan is de beoordeling welke gegevens door de ontvangende instantie mogen worden gebruikt. Betoogd wordt dat informationele solidariteit zal bijdragen aan de totstandkoming van een rechtsstatelijke basisinfrastructuur voor gegevensuitwisseling. Die informationele solidariteit houdt in dat wederzijdse bereidheid bestaat gegevens te delen én openheid naar elkaar wordt gegeven over de herkomst van gegevens. Een snel en adequaat systeem van gegevensuitwisseling kan daardoor worden gerealiseerd.

Lees het hele artikel in Navigator.

 

De Hoge Raad, en in haar voetspoor de regering, lijkt meer dan ooit te hechten aan het leerstuk van de formele rechtskracht. Dit door velen als uiterst lastig beschouwde leerstuk is gebaseerd op het uitgangspunt dat de onrechtmatigheid van appellabele overheidsbesluiten door het bestuursorgaan of de bestuursrechter moet worden vastgesteld. Daarom beschouwt de burgerlijke rechter niet of tevergeefs aangevochten besluiten als rechtmatig. Problematisch is echter, dat de bestuursrechtelijke rechtsgang lang niet altijd uitsluitsel geeft over de (on)rechtmatigheid van het aangevochten besluit. Bijvoorbeeld omdat de omstandigheden wijzigen of omdat het bestuursorgaan het oorspronkelijke besluit vervangt door een nieuw besluit dat tegemoetkomt aan de bezwaren van de belanghebbende. In zo’n geval is de burgerlijke rechter wél bereid om zelf de onrechtmatigheid van het oorspronkelijke besluit vast te stellen. Dit roept de vraag op hoe belangrijk het genoemde uitgangspunt is en of er oplossingen zijn om wel tot een sluitend systeem te komen.

Lees het hele artikel in Navigator.

 

Een in enkele landen geïntroduceerde maatregel om asielaanvragen en -opvang beheersbaar te houden is om bij binnenkomst waardevolle bezittingen van asielzoekers af te nemen als bijdrage in de kosten van de opvang. Dit essay gaat in op de vraag in hoeverre deze maatregel zich verhoudt tot het eigendomsrecht. Ook wordt ingegaan op de wijze waarop Nederland asielzoekers en vergunninghouders verplicht bij te dragen in de kosten van de opvang.

Lees het hele artikel in Navigator.

 

Er is de afgelopen tijd in de media veel aandacht geweest voor de vrijheid van meningsuiting. Dit naar aanleiding van het Turkse optreden tegenover journalisten. Dat leidde tot ophef en verontwaardiging. Maar toen een Nederlands bestuursorgaan op ongrondwettige wijze ingreep in de meningsuiting van advocaat Meindert Stelling, bestond daarvoor geen aandacht. En dit veranderde niet toen de Haagse raad van discipline op 21 maart 2016 besloot dat Stelling niet langer advocaat mocht zijn.

Lees het hele artikel in Navigator.