Het wetsvoorstel is een hernieuwde poging, nadat een vergelijkbaar voorstel in 2022 werd verworpen door de Eerste Kamer. De NOvA wijst er wederom op dat het wetsvoorstel de rechterlijke onafhankelijkheid en maatwerk door de rechter beperkt. Een uniform taakstrafverbod, dat in geval van geweld tegen hulpverleners een ‘kale’ taakstraf zonder combinatie met een gevangenisstraf uitsluit, miskent het onderscheid in geweldsmisdrijven en verdachten. Strafoplegging dient altijd proportioneel te worden afgestemd op de omstandigheden van het feit én de persoon van de dader. Het huidige taakstrafverbod heeft al tot de nodige ‘rechterlijke ongehoorzaamheid’ geleid, met creatieve oplossingen om toch maatwerk te kunnen leveren. Aangezien nu al sancties bestaan om geweld tegen hulpverleners strenger te straffen, ontbreekt de noodzaak voor verdere verharding.

Strikter toepassen strafverzwaringsbepalingen

De NOvA adviseert de Minister van JenV om bestaande strafverzwaringsbepalingen strikter toe te passen. Er is niet aangetoond dat het categorisch uitsluiten van taakstraffen leidt tot minder geweld tegen hulpverleners. Integendeel, korte gevangenisstraffen bevorderen recidive en missen een resocialiserend effect. Hierdoor kan het wetsvoorstel juist contraproductief uitpakken. Punt van aandacht is daarbij ook dat geweld tegen hulpverleners niet zelden wordt gepleegd door verdachten met psychische problematiek of een verstandelijke beperking. Voor hen is een maatwerk, zoals een taakstraf met behandeling, vaak effectiever en humaner dan een korte detentie. Het wetsvoorstel laat dergelijke nuance nauwelijks toe.

Wetgevingsadvies Wetsvoorstel aanscherping taakstrafverbod

Bron: www.advocatenorde.nl