Deze scriptie van Nikky van Triet onderzoekt hoe voor de actuele problematiek omtrent overheidsaansprakelijkheid als gevolg van onjuiste of onvolledige informatieverstrekking tot een meer voorspelbaar en oplossingsgericht systeem kan worden gekomen. Voor de burger is in dit geval zowel een actie bij de bestuursrechter met een beroep op het vertrouwensbeginsel als bij de civiele rechter op grond van onrechtmatige daad mogelijk. Beide rechtsgangen zijn onderzocht.

Dit is gedaan door ten eerste de huidige invulling in het algemeen bestuursrecht en het civiele recht uiteen te zetten om van daaruit een interne rechtsvergelijking te maken, respectievelijk met het belastingrecht en het civiele recht waarbij sprake is van twee private partijen.

De conclusie is dat de huidige problematiek niet slechts ligt in de – vaak als schuldige aangewezen – huidige competentieverdeling tussen de bestuursrechter en de civiele rechter, maar bovenal in de onduidelijkheid van de toegepaste criteria door beide rechters. In de scriptie wordt het bestuursrecht een fiscale spiegel voorgehouden door te stellen dat de rechter voor de vraag of de informatieverstrekking gerechtvaardigde verwachtingen kan wekken, moet kijken naar de inhoud van de uiting: is deze expliciet, individueel en concreet. De onrechtmatige overheidsdaad is – na de relevante gezichtspunten te hebben gedestilleerd uit de jurisprudentie – in het kader geplaatst van buitencontractuele aansprakelijkheid, waarbij de plicht voor de overheid om juiste informatie te verstrekken is geduid als een waarheidsplicht. Dit schept een nieuw licht op de nu gehanteerde omstandighedencatalogi zonder samenhang.