Eerlijk zullen we alles (ver)delen. Maar hoe eerlijk is een verdeling als niet iedereen gelijke kansen krijgt om mee te doen? In deze scriptie van Johanna Pex is onderzocht welke betekenis het gelijkheidsbeginsel en de transparantieverplichting, zoals uitgelegd door de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State op 2 november 2016 in het kader van de verdeling van schaarse vergunningen, hebben voor de verdeelpraktijk van andere schaarse publieke rechten. Meer specifiek is bezien of incidentele subsidies en begrotingssubsidies ook als schaars publiek recht zouden kunnen worden aangemerkt en welke betekenis gelijkheid en transparantie bij de verdelingspraktijk van deze subsidies zouden kunnen spelen.

In de uitspraak van 2 november 2016 heeft de Afdeling voor het eerst een algemeen toetsingskader met betrekking tot het verdelen van schaarse vergunningen geformuleerd. Dit toetsingskader bestaat uit drie rechtsnormen. De eerste is dat bij de verdeling van schaarse vergunningen door het bestuur op enigerlei wijze aan potentiële gegadigden ruimte moet worden geboden om naar de beschikbare vergunning(en) mee te dingen. De tweede stelt dat schaarse vergunningen in beginsel enkel voor bepaalde tijd mogen worden verleend. De derde geeft vervolgens aan dat het bestuur bij de verdeling een passende mate van openbaarheid moet garanderen zodat gelijke kansen voor mededinging worden gecreëerd. Het toetsingskader is gebaseerd op het gelijkheidsbeginsel en de transparantieverplichting. In de scriptie wordt nader toegelicht wat met dit beginsel en de verplichting wordt bedoeld en wat voor consequenties dit mogelijkerwijs voor de verdeelpraktijk van schaarse subsidies – en meer in het bijzonder begrotingssubsidies en incidentele subsidies – kan hebben.

Afbeelding: © iStock