In juli 2015 heeft het kabinet een voorstel geopenbaard voor een nieuwe Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (Wiv 20xx), ter vervanging van de huidige wet (Wiv 2002). De internetconsultatie over dit voorstel heeft ongebruikelijk veel reacties opgeleverd, veelal kritisch van aard, waarin bijvoorbeeld gesproken wordt van sleepnetten waarmee de diensten massaal gegevens zouden gaan verzamelen. De resultaten van deze consultatie zijn nog niet verwerkt. De twee meest controversiële onderwerpen zijn het onafhankelijke toezicht op de diensten en het interceptiestelsel. Dit artikel richt zich op het laatste onderwerp en bepleit een werkwijze waarbij het verzamelen en selecteren hand in hand gaan.

Dit artikel bespreekt de samenwerkingsplicht voor rechters in het kader van de Europese Insolventie Verordening (herschikking). Tijdens drie JudgeCo-trainingssessies van Europese insolventierechters wezen de rechters op vier belangrijke vraagstukken bij die samenwerking: de te gebruiken taal, de mogelijke bedreiging van de rechterlijke onafhankelijkheid, het mogelijk ontbreken van de wil tot samenwerken en ten slotte het vraagstuk van verificatie van rechter(s) en curatoren. Dit artikel gaat in op die samenwerkingsplicht, het Europese project waarbinnen die trainingssessies hebben plaatsgevonden, de uitkomsten van dat project en de betekenis daarvan voor rechterlijke samenwerking in het algemeen en de hiervoor genoemde vier vraagstukken in het bijzonder.

Na de inwerkingtreding van de Wet Markt en Overheid klagen mkb’ers nog altijd over vermeende oneerlijke concurrentie door overheden. Marktactiviteiten van gemeenten worden per besluit aangemerkt als activiteiten die ‘plaatsvinden in het kader van het algemeen belang’. Maar het zou niet vanzelfsprekend moeten zijn dat overheden marktactiviteiten verrichten. Auteurs pleiten voor een ‘nee-tenzij’-principe dat overheden verplicht een voorafgaande marktconsultatie uit te voeren om te toetsen of inmenging in de markt of een inbesteding wel noodzakelijk en proportioneel is.

Betere beslissingen of te hoog gespannen verwachtingen?
In het strafrecht wordt meestal gereageerd op gedrag dat al heeft plaatsgevonden. Wanneer een verdachte schuldig wordt bevonden aan een delict zal de rechter een passende straf opleggen. Maar het komt ook voor dat de strafrechter moet reageren op delinquent gedrag dat mogelijk in de toekomst zal plaatsvinden. Een bekend voorbeeld is de situatie waarin de strafrechter overweegt de tbs-maatregel op te leggen. De afgelopen decennia is een groot aantal instrumenten ontwikkeld om de kans op toekomstig delictgevaar te voorspellen. Wat mogen strafrechters verwachten van deze instrumenten? Leidt het gebruik tot kwalitatief betere beslissingen?

Ontsluiten door Afsluiten
Als we van banken en andere essentiële dienstaanbieders verwachten dat ze binnen de huidige onbetrouwbare ICT-infrastructuur met een hoge graad van beschikbaarheid en betrouwbaarheid functioneren verdienen ze ook de ruimte om aantoonbare gevaren adekwaat te neutraliseren. Mogelijk gaat daar zelfs een heilzame werking van uit. In onderstaand artikel gaat Bart Jacobs in op de technische kant van de zaak; in het volgende artikel behandelt Eric Tjong Tjin Tai de juridische aspecten.

Als internetbankieren uitvalt wegens een DDoS-aanval is er wellicht wel een mogelijkheid om bij banken claims in te dienen voor schadevergoeding, maar de omvang van de schadevergoeding zal vaak gering zijn en bovendien lastig te bewijzen. Zowel consumenten als ondernemers doen er dan ook verstandig aan alternatieven achter de hand te hebben.