In 2015 deed het Hof van Justitie EU een belangrijke uitspraak voor de beoordeling van misleidende levensmiddelenetikettering in het Teekanne-arrest. Het Hof nuanceert de heersende labelling doctrine en erkent voor het eerst dat een juiste en volledige ingrediëntendeclaratie niet meer in alle gevallen een mededeling van misleidende aard op een verpakking corrigeert.

Drie jaar later is het een goed moment om de balans op te maken. Aan de hand van een uitsprakenonderzoek wordt in de onderhavige scriptie van Iris van der Wal de Nederlandse uitwerking van het arrest onderzocht. Het uitsprakenonderzoek omvat niet alleen rechterlijke uitspraken, maar ook uitspraken van de zelfreguleringsinstantie Stichting Reclame Code. Alle relevante Nederlandse uitspraken na het arrest worden besproken om zo de nieuwe verhouding tussen misleiding en verleiding bij levensmiddelenetikettering te duiden. De nieuwe verhouding wordt vervolgens afgezet tegen een eigen ontwikkeld normatief kader. De mogelijke effecten van de Nederlandse uitwerking op de interne markt en op het niveau van consumentenbescherming worden in kaart gebracht, waarbij gebruik wordt gemaakt van juridische bevindingen en inzichten uit de gedragseconomie. Het onderzoek legt een spanningsveld bloot tussen het streven naar een goede werking van de interne markt en het streven naar een hoog niveau van consumentenbescherming.