Deze masterscriptie van Philippine de Bievre ziet op de effecten van een veelal toegejuichte ontwikkeling in het bestuursrecht: de tendens van de bestuursrechter om steeds vaker besluiten intensiever te toetsen.

Dit onderzoek belicht dit onderwerp vanuit de zijde van het bestuursorgaan waarbij wordt getracht een antwoord te geven op de volgende centrale vraag: welke effecten op de besluitvormingspraktijk hebben de ontwikkelingen in de intensivering van de rechterlijke toetsing van besluiten in het kader van de zwaardere eisen die daardoor aan de motivering van besluiten worden gesteld?
Het onderzoek spitst zich toe op een specifieke jurisprudentiewijziging die een uiting vormt van de beschreven ontwikkeling: de nieuwe benadering van artikel 4:84 Awb in het kader van artikel 13b van de Opiumwet.

Een jurisprudentieonderzoek en interviews met drie gemeenteambtenaren die betrokken zijn in de besluitvorming rondom woningsluitingen op grond van artikel 13b van de Opiumwet, leert dat de effecten op de besluitvorming van deze intensievere toetsing per gemeente zeer uiteenlopen. Het blijkt dat de Afdeling nog geen specifieke eisen stelt aan de wijze waarop bestuursorganen besluiten dienen te motiveren waardoor de rechtbanken de nieuwe lijn niet eenduidig toepassen. Bovendien verschilt het beleid en de besluitvormingsprocedure per gemeente, waardoor sommige gemeenten een indringendere toets makkelijker kunnen doorstaan dan anderen.