De normaliseringswet vormt een logisch slotakkoord van een al decennia lopende ontwikkeling, waarbij ambtenaren en werknemers naar elkaar zijn toegegroeid. Hoewel de effecten van normalisering niet overdreven moeten worden, levert normalisering ook enkele praktische voordelen op. Er gaat ander procesrecht gelden en de implementatie van regels gericht op alle werkenden wordt makkelijker. Het ingewikkelde dubbele regime voor sectoren als het onderwijs, waar zowel ambtenaren als werknemers vallen onder een en dezelfde ‘cao’, verdwijnt. In plaats van nageaapt arbeidsrecht, gaat het echte arbeidsrecht gelden. Principieel lijkt dat een betere keuze. Het is echter merkwaardig om ambtenaren en hun bonden contractsvrijheid per decreet op te leggen.

Lees het hele artikel in Navigator.

Het in 2012 ingevoerde taakstrafverbod riep in eerste instantie veel weerstand op, maar hoe pakt het verbod in de praktijk uit? Auteur deed onderzoek naar de toepassing van het taakstrafverbod en interviewde daartoe een groot aantal rechters, officieren van justitie en de verantwoordelijke bewindsman van destijds. Er blijkt meer mogelijk dan in eerste instantie voorzien. Bovendien blijkt in de meest gebruikte ontsnappingsroute door de wetgever welbewust te zijn voorzien.

Lees het hele artikel in Navigator.

In hun bijdrage (NJB 2016/2063) over het initiatiefwetsvoorstel Wet gesloten coffeeshopketen, zoals dat na het advies van de Raad van State is vormgegeven (Kamerstukken II 2016/17, 34165, 6), spreken Anita van den Berg & Jan van der Grinten over Etikettenschwindel. Zij menen dat dit wetsvoorstel nog steeds moeilijk is te rijmen met de VN-drugsverdragen en achten de kans reëel dat de rechter de wet in voorkomend geval buiten toepassing zal laten op grond van artikel 94 Gw.

Lees het hele artikel in Navigator.

De Raad van State heeft geadviseerd dat een ontheffing als beoogd met het oorspronkelijke wetsvoorstel niet te rijmen valt met internationale verdragen waaraan Nederland gebonden is. De initiatiefneemster heeft vervolgens een besluit in het voorstel geïntroduceerd dat zich in niets onderscheidt van een ontheffing, behalve dat zij het thans ‘gedoogbesluit’ noemt. De kern van onze opinie is dat de initiatiefneemster wil suggereren dat zij tegemoet komt aan de kritiek van de Raad van State, maar dat in werkelijkheid slechts een etiket is verwisseld. Wij menen dat hierdoor een onzuivere redenering aan het wetsvoorstel ten grondslag ligt die op juridisch drijfzand is gebaseerd.

Lees het hele artikel in Navigator.